قبل نوشت: دل نوشته ای که در پایین مشاهده می کنید رو در شهریور سال 86 سروده ام و برای اولین بار در اینجا (خلوت منِ سابق) گذاشته بودم. مدتی پیش که داشتم چرخی می زدم در نوشته های دوستان پارسی بلاگی، در نهایت تعجب دیدم که کسی (که بنده را نمی شناخت و من هم او را!) همین دل نوشته رو به همراه تصویری در بخش پیام رسانِ پارسی بلاگ قرار داده. با اندکی پرس و جو معلوم شد که این دل نوشته ی نه چندان قویِ ما گویا مورد توجه دوستانِ عرصه ی مجازی واقع شده و با یک جستجو در گوگل فهمیدم که در همه جا هست! گفتم اینجا هم ثبتش کنم تا یک وقت سرقت ادبی محسوب نشه!

مهربانی تا کی؟
بگذار ســخت باشم و ســـرد.
باران که بارید
چتر بگیرم و چکمه.
خورشید که تابید
پنجره ببندم و تاریک.
اشک که آمد
دستمالی بردارم و خشک.
دل که رفت
نیشخندی بزنم و ســوت!

...................................................
پایین نوشت1: عنوانِ وبلاگ، در اعتراض به هتک حرمت به ساحتِ امام هادی النقی (ع)، تغییر کرد.
پایین نوشت2: دوباره رجب رسید و بوی رحمت. بوی بخشش. بوی بندگی. ماهِ زندگی و بندگی.
پایین نوشت3: در لیلة الرغائب، از ما هم التماس دعا.  

نوشته شده در پنج شنبه 91/3/4ساعت 12:20 عصر توسط رضوان تو بنویس ( ) | |